یک بیمار سرطانی 60 ساله به عنوان عارضه جانبی آنتی بیوتیکی که برای مقابله با برخی از اثرات شیمی درمانی برای او تجویز شده بود، دچار زبان سیاه و پرمو شد.
بیمار در حال مصرف مینوسیکلین بود، یک داروی نسخهای که معمولاً برای درمان عفونتهای باکتریایی مختلف، از جمله عفونتهای دستگاه ادراری، عفونتهای پوستی، آکنه شدید، تب کنه و کلامیدیا استفاده میشود. همچنین به بیماران مبتلا به سوزاک و سیفلیس و کسانی که به پنی سیلین حساسیت دارند داده می شود.
این دارو مجموعه ای از عوارض خاص خود را دارد، از جمله خون در ادرار یا مدفوع، تاری دید یا دوبینی، کهیر، خارش یا بثورات پوستی، زخم و زخم در بسیاری از نواحی بدن. با این حال، آنچه که این زن متحمل شد، یک عارضه جانبی غیر معمول اما شناخته شده مینوسیکلین است.
بر اساس گزارش منتشر شده در گزارش های موردی مجله پزشکی بریتانیا، این زن برای جلوگیری از ضایعات پوستی ناشی از شیمی درمانی، مینوسیکلین مصرف می کرد. پس از مدتی، لکههای تیره روی صورتش و زبانی سیاه و مودار پیدا کرد – وضعیتی به نام هایپرپیگمانتاسیون ناشی از دارو و زبان مودار سیاه. زبان او با تکه هایی پوشیده شده بود که در ظاهر سیاه مایل به قهوه ای بود و باعث درد می شد.
پزشکان گفتند که لکه های خاکستری روی صورت او یکی دیگر از عوارض جانبی احتمالی آنتی بیوتیک است. با قطع مصرف دارو علائم او بهبود یافت.
علم پشت این شرط چیست؟
زبان مودار سیاه (BHT) وضعیتی است که در آن پاپیلاهای رشتهای (ساختار نخ مانند روی سطح زبان) کشیده و هیپرتروفی میشوند که منجر به تغییر رنگ سیاه یا قهوهای میشود که ممکن است 3 تا 15 درصد از سطح زبان را پوشش دهد.
این گزارش گفت که برای درمان رنگدانه های پوستی ناشی از مینوسیکلین، این زن تحت درمان ترکیبی تری فلوریدین و تیپیراسیل هیدروکلراید به همراه بواسیزوماب قرار گرفت. او در عرض شش هفته به حالت عادی بازگشت.
این وضعیت به طور معمول مضر نیست، اما نشانه آن است که یک فرد از سلامت دهان و دندان ضعیفی برخوردار است. پزشکان مطمئن بودند که ماینوسایکلین در این مورد مقصر است.
این زن با سرطان رکتوم مبارزه می کرد و 14 ماه قبل تحت شیمی درمانی قرار گرفت. پس از ایجاد ضایعات پوستی به عنوان یک عارضه جانبی شیمی درمانی برای او مینوسیکلین تجویز شد.
منتشر شده توسط Medicaldaily.com
Discussion about this post