تقریباً مانند سفرهای هوایی پس از 11 سپتامبر – که با امنیت ملی و “جنگ با تروریسم” توجیه می شود – جهان اکنون عمیقاً با وضعیت قبل از COVID-19 خود متفاوت است. آزادی هایی که در سال 2019 بدیهی بودند در سال 2020 به طور ناگهانی از بین رفتند، که مجدداً توسط امنیت ملی و بهداشت عمومی توجیه می شد.
اما اکنون، حتی با خنثی شدن کووید-19، فناوری‌هایی که ظاهراً برای نظارت و ردیابی ویروس به کار گرفته شده‌اند، از بین نرفته‌اند. برعکس، آنها هنوز در سراسر جهان مورد استفاده و گسترش هستند و نشان می‌دهد که نظارت انبوه جمعیت جهان در نهایت مربوط به COVID-19 نیست، بلکه چیزی بسیار بزرگ‌تر است، با پتانسیل برای از بین بردن آزادی همانطور که ما می‌شناسیم.
تحقیقات بیش از یک سال توسط آسوشیتدپرس روند نگران کننده ای را در سراسر جهان نشان می دهد که در آن از فناوری های نظارت انبوه دوران همه گیری به عنوان ابزار کنترل استفاده می شود.
«در روزهای ابتدایی گیج‌کننده همه‌گیری، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به مقامات دولتی که می‌گفتند برای ابزارهای فناوری جدید نیاز به داده‌های محرمانه دارند که می‌تواند به توقف گسترش ویروس کرونا کمک کند، باور کردند. در عوض، دولت‌ها مجموعه‌ای از جزئیات سلامت خصوصی افراد، عکس‌هایی که از اندازه‌گیری‌های صورت و آدرس خانه‌شان گرفته می‌شد، دریافت کردند.»1
اکنون افراد متوجه می شوند که داده ها علیه آنها استفاده می شود – محدود کردن سفر و فعالیت، در پرونده های اجرای قانون و حتی به اشتراک گذاری با آژانس های جاسوسی. همانطور که جان اسکات ریلتون با ناظر اینترنت سیتیزن لب به AP گفت: «هر گونه مداخله ای که قدرت دولت را برای نظارت بر افراد افزایش دهد، دم بلندی دارد و یک سیستم جغجغه ای است. هنگامی که آن را دریافت کنید، بسیار بعید است که هرگز از بین برود.”2
در چین، شهروندان ملزم به نصب برنامه های تلفن همراه بودند که بسته به وضعیت سلامتی، کدهای QR تولید می کنند. یک نتیجه سبز، بر اساس نتایج آزمایش PCR، به فرد اجازه می‌دهد آزادانه حرکت کند در حالی که نتیجه زرد یا قرمز باعث محدودیت سفر یا محصور شدن در خانه می‌شود. به دنبال تظاهرات گسترده، این کشور اعلام کرد که دیگر قوانین بهداشتی در سطح ملی را برای باز کردن سفر بین استان ها اعمال نخواهد کرد.
Discussion about this post