پایانی برای اثر یو یو؟ مسدود کردن مسیرهای عصبی خاص ممکن است باعث توقف افزایش وزن بعد از رژیم شود

اکثر افرادی که برنامه های کاهش وزن را دنبال می کنند، با یک چالش رایج روبرو می شوند – آنها تمایل دارند پوندهای از دست رفته را به صورت دوره ای از دست بدهند و دوباره به دست آورند.

اکنون، یک مطالعه جدید نشان داده است که مسدود کردن مسیرهای عصبی خاص ممکن است به این اثر یویو رژیم غذایی پایان دهد.

اگرچه مکانیسم دقیقی که در پس اثر یویو افزایش وزن در طول رژیم غذایی وجود دارد مشخص نبود، دانشمندان می دانستند که هسته کمانی (ARC) واقع در هیپوتالاموس مغز نقش کلیدی در تنظیم مصرف غذا و افزایش وزن دارد.

هنینگ فنسلاو، محققی که این مطالعه را در موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک رهبری می‌کند، می‌گوید: «مردم عمدتاً به اثرات کوتاه‌مدت رژیم‌های غذایی توجه کرده‌اند. ما می‌خواستیم ببینیم در درازمدت چه تغییراتی در مغز ایجاد می‌شود. تایمز گزارش داد.

برای درک ارتباط بین افزایش وزن و رژیم غذایی، دانشمندان ارزیابی کردند که محدودیت غذایی چگونه بر نورون های ARC تأثیر می گذارد. آنها سپس دریافتند که یک رژیم غذایی محدود، مانند روزه داری، این نورون ها را فعال می کند، که باعث افزایش تغذیه و افزایش وزن می شود.

برای این مطالعه، محققان از معاینه پس از مرگ مغز موش هایی استفاده کردند که برخی از آنها 16 ساعت ناشتا بودند. موش هایی که روزه می گرفتند در مقایسه با موش هایی که روزه نمی گرفتند در هسته هیپوتالاموس پارا بطنی (PVH) فعالیت بیشتری داشتند.

برای درک اینکه چگونه نورون های مهارکننده PVH باعث کاهش مصرف غذا در موش ها می شود، آنها این نورون ها را در گروهی از موش ها خاموش کردند و مصرف غذای آنها را به مدت 24 ساعت پیگیری کردند. این تیم دریافت که موش‌های دارای نورون PVH مهار شده در مقایسه با گروه کنترل، حدود 33 درصد غذای کمتری خوردند. گروهی که نورون‌های PVH خاموش شده بودند نیز در هفت روز آینده وزن کمتری به دست آوردند.

محققان همچنین دریافتند هنگامی که موش‌های گروه کنترل وزن از دست رفته را پس از روزه گرفتن دوباره به دست آوردند، سیگنال‌های افزایش یافته از نورون‌های PVH به حالت عادی بازگشت.

بر اساس یافته‌های جدید، محققان پیشنهاد می‌کنند که درمان‌های کاهش وزن آینده را اصلاح کنند تا سیگنال‌های نورون‌های PVH را کاهش دهند تا کاهش وزن حفظ شود. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک عملکرد این نورون ها و اثرات مسدود کردن آنها مورد نیاز است.

از آنجایی که این مطالعه بر روی موش ها انجام شده است، تحقیقات بیشتری نیز برای ارزیابی تاثیر آن بر انسان مورد نیاز است.