این چیزی است که رژیم غذایی پرچرب برای مغز انجام می دهد

غذاهای چرب طعم بسیار خوبی دارند. قابل انکار نیست اما دلیل جدیدی برای اجتناب از آن وجود دارد زیرا طبق یک مطالعه اخیر، رژیم غذایی پرچرب منجر به مصرف بیشتر غذا و افزایش وزن می شود.

دانشمندان کالج پزشکی ایالت پن در مطالعه خود که این هفته در مجله فیزیولوژی منتشر شد گزارش دادند که رژیم غذایی پرچرب می تواند توانایی مغز را برای تنظیم مصرف غذا کاهش دهد.

کالری دریافتی توسط سلول های ستاره ای شکل در مغز به نام آستروسیت ها تنظیم می شود. سلول ها مسیر سیگنال دهی بین مغز و روده را کنترل می کنند. با این حال، به گفته محققان، رژیم غذایی پرچرب این مکانیسم را مختل می کند.

پس از انجام آزمایشات روی موش، این تیم دریافتند که قرار گرفتن در معرض طولانی مدت رژیم غذایی پرچرب می تواند منجر به هایپرفاژی (افزایش غیر طبیعی اشتها)، دریافت کالری اضافی و افزایش وزن شود.

به نظر می رسد مصرف کالری در کوتاه مدت توسط آستروسیت ها تنظیم می شود. دکتر کرستین براونینگ در یک انتشار خبری توضیح داد که ما دریافتیم که قرار گرفتن در معرض کوتاه (سه تا پنج روز) رژیم غذایی پرچرب/کالری بیشترین تأثیر را روی آستروسیت ها دارد و مسیر سیگنال دهی طبیعی را برای کنترل معده آغاز می کند.

او ادامه داد: «به نظر می رسد با گذشت زمان، آستروسیت ها نسبت به مواد غذایی پرچرب حساسیت زدایی می کنند. حدود 10 تا 14 روز از خوردن رژیم غذایی پرچرب/کالری، به نظر می رسد آستروسیت ها واکنش نشان نمی دهند و به نظر می رسد توانایی مغز برای تنظیم کالری دریافتی از بین رفته است. این پیام رسانی به معده را مختل می کند و تخلیه آن را به تاخیر می اندازد.

به گفته این تیم، درک مکانیسم های دخیل در تنظیم کالری برای به دست آوردن بینش های مهم در مورد تعادل انرژی و هایپرفاژی مهم است. مطالعاتی مانند آنچه که آنها انجام دادند می تواند به جامعه پزشکی کمک کند تا درمان های جدیدی برای درمان پرخوری ایجاد کند.

براونینگ و همکارانش اکنون قصد دارند مطالعه خود را ادامه داده و گسترش دهند تا پاسخ هایی به این موضوع بیابند که آیا از دست دادن فعالیت آستروسیت ها در مغز دلیل پرخوری است یا اینکه مسیر سیگنال دهی در پاسخ به پرخوری مختل می شود. آنها همچنین می خواهند بدانند که آیا امکان فعال سازی مجدد سلول های آسیب دیده وجود دارد یا خیر.

همچنین مهم است که این مطالعه بر روی موش ها انجام شد. ابتدا باید مطالعات انسانی انجام شود تا بررسی شود که آیا مکانیسم مشابهی در انسان وجود دارد یا خیر.

داده‌های علمی قبلی در مورد غذاهای چرب به نقش چربی در تقویت بافت، طعم و عطر طیف گسترده‌ای از غذاها و خوش‌مزه‌تر کردن آنها نسبت به اکثر سبزیجات و میوه‌ها اشاره کرده است.

مطالعه ای از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن همچنین گیرنده های طعم مخصوص چربی را در زبان انسان کشف کرد. همین مطالعه نشان داد که تغییرات در یک ژن می‌تواند توضیح دهد که چرا برخی افراد به غذاهای چرب میل می‌کنند در حالی که برخی دیگر اینطور نیستند.