آیا به سختی می توانید ناخن جویدن را متوقف کنید؟ تکنیک های ساده جایگزینی عادت می تواند مفید باشد

احساس استرس یا کسالت ممکن است باعث ایجاد رفتارهای تکراری ناخواسته در برخی افراد شود. اگرچه آزاردهنده است، اما اغلب به سختی می توان این عادات خودآرام بخش را ترک کرد. یک مطالعه جدید چند تکنیک ساده خودیاری را برای مهار رفتارهای تکراری پیشنهاد می کند.

به گفته بنیاد TLC برای BFRBها، رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن، هر رفتار خودآرایی تکراری است که اغلب باعث آسیب فیزیکی می شود. ناخن جویدن، پوست چیدن، مو خوردن، پوست جویدن، لب جویدن و زبان جویدن نمونه هایی از آنهاست.

این رفتارها ممکن است در بسیاری از افراد تا آخر عمر باقی بماند. مطالعات نشان داده است که برخی از افراد ممکن است استعداد ارثی برای عاداتی مانند برداشتن پوست یا کشیدن مو داشته باشند و عواملی مانند خلق و خوی فرد، سن شروع و استرس آنها را تحریک می کند.

اگرچه درمان شناختی رفتاری، آموزش تغییر عادت و درمان رفتاری جامع برای افراد مبتلا به BFRB در دسترس است، اما هیچ درمانی برای همه موثر نیست.

به عنوان بخشی از آخرین مطالعه، محققان یک استراتژی ساده جایگزین عادت را برای کمک به افراد مبتلا به این رفتارها ایجاد کردند. این تکنیک ها شامل مالش ملایم نوک انگشتان، کف دست یا پشت بازو، حداقل دو بار در روز است. می توانید در وب سایت واحد اعصاب روانشناسی بالینی درباره تکنیک ها بیشتر بدانید.

پس از یک مطالعه شش هفته ای که بین 268 فرد مبتلا به BFRB انجام شد، حدود 53٪ از شرکت کنندگان در مقایسه با حدود 20٪ در گروه کنترل، بهبودی را مشاهده کردند. افرادی که عادت به جویدن ناخن داشتند بیشترین سود را بردند.

استفن موریتز، سرپرست تیم تحقیق، از مرکز پزشکی دانشگاه هامبورگ-اپندورف در آلمان، می‌گوید: «قاعده این است که بدن خود را به آرامی لمس کنید. اگر تحت استرس هستید، ممکن است حرکات را سریع‌تر انجام دهید، اما نه با فشار بیشتری که خودتان اعمال کنید.

به گفته محققان، حدود 80 درصد از شرکت کنندگان از آموزش راضی بودند و 86 درصد گفتند که آن را به دیگران توصیه می کنند.

موریتز افزود: “من می توانم بگویم که یک سوم تا نیمی از بیماران مبتلا به BFRB (رفتار تکراری متمرکز بر بدن) از جداسازی سود می برند، اما بقیه این کار را نمی کنند. بنابراین ایده این بود که تکنیک دیگری پیدا کنیم که شاید برای این افراد بدون پاسخ مناسب تر باشد.”

جان پیاسنتینی، رئیس هیئت مدیره بنیاد TLC برای BFRBها، امیدوار است “این مطالعه باعث افزایش آگاهی در مورد BFRBها شود، زیرا آنها واقعاً درک ضعیفی دارند، اغلب به اشتباه تشخیص داده می شوند یا به طور کامل نادیده گرفته می شوند.”

او افزود: «درمان‌های نسبتاً خوبی وجود دارد که اکثر پزشکان از آن‌ها آگاه نیستند یا انجام نمی‌دهند.»

منتشر شده توسط Medicaldaily.com