[ad_1]
سندرم تونل کارپال (CTS) شرایط مرتبط با اعصاب که باعث درد و بی حسی در مچ دست و دست ها تبدیل می شوند.
این بیماری بیشتر در زنان دیده می شود. این بیماری در بزرگسالانی که کارهایی مانند مونتاژ را انجام می دهند بیشتر دیده می شود. این کارگران سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
چه چیزی باعث سندرم تونل کارپال می شود؟
تونل کارپال این گذرگاهی در مچ دست است که از عصب میانی (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور (که انگشت را خم میکند) و سایر بافتهای نرم مانند رباطها و رگهای خونی محافظت میکند. طبق گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق میافتد که بافتهای اطراف تاندون فلکسور متورم میشوند و به عصب میانی فشار وارد میکنند.
این فشار می تواند باعث درد در مچ دست و دست شود. سندرم تونل کارپال می تواند دلایل زیادی داشته باشد.
برخی افراد تونل کارپال کوچکتری دارند و در کل خانواده خود را نشان می دهد.
سایر عوامل ایجاد کننده این سندرم عبارتند از:
- ضربه یا آسیب به مچ دست که باعث تورم می شود.
- بیش فعالی غده هیپوفیز
- کم کاری تیروئید
- روماتیسم مفصلی
- فشارهای کاری
- استفاده مکرر از ابزارهای ارتعاشی دستی
- احتباس آب در دوران بارداری یا یائسگی
- ایجاد کیست یا تومور در مجرا
هنوز هیچ مدرک محکمی مبنی بر اینکه حرکات مکرر و مداوم دست و مچ در حین زایمان می تواند باعث ایجاد این سندرم شود وجود ندارد.
انجام حرکات تکراری در کارهای مختلف می تواند با بیماری های دیگری مانند بورسیت و تاندونیت همراه باشد. فعالیت های تکراری نیز می تواند باعث درد دست برای نویسندگان شود.
علائم سندرم تونل کارپال:
علائم این سندرم معمولاً با شروع بی حسی در شب همراه با درد در دست شروع می شود. بیماران معمولاً با چنین علائمی از خواب بیدار می شوند و برای تسکین درد باید دست بدهند. علائم ممکن است در طول روز نیز وجود داشته باشد.
افرادی که علائمی مانند بی حسی و درد در این ناحیه دارند باید به پزشک متخصص مراجعه کنند. اینها همچنین می توانند هنگام برداشتن یا نگه داشتن یک شی رخ دهند.
با بدتر شدن وضعیت، درد به مچ دست گسترش می یابد و تا شانه یا داخل دست ادامه می یابد. زمانی که این وضعیت حاد شود، بیمار شاهد ضعیف شدن دست خواهد بود.
تشخیص و آزمایش:
برای تشخیص سندرم تونل کارپال پزشک شما ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد. پس از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک ممکن است آزمایشهای دیگری را برای تشخیص انجام دهد.
این تست ها شامل EMG یا تست سرعت هدایت عصبی است. EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده می شود، در این شرایط انجام می شود. این تست تولید الکتریکی عضلات را اندازه گیری می کند. پزشک یک سوزن کوچک را به عضله خاصی وارد می کند. این سوزن ها می توانند جریان الکتریکی در عضلات را تشخیص دهند.
تست سرعت هدایت عصبی همچنین میزان تکانه های الکتریکی در اعصاب را اندازه گیری می کند. برای این کار دو الکترود روی سطح پوست قرار می گیرد و ضربه ای به اعصاب وارد می شود. سرعت با مسافت طی شده توسط پالس اندازه گیری می شود. این آزمایش الکترونوروگرافی یا EneG نیز نامیده می شود.
درمان سندرم تونل کارپال و داروها:
برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، جراحی معمولاً ضروری نخواهد بود. اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، می توان پیشرفت آن را متوقف کرد، اما اگر درمان نشود، وضعیت می تواند بدتر شود.
داروهای بدون نسخه، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا NSAID ها (آسپرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک)، می توانند درد همراه با التهاب را کاهش دهند. پزشک شما همچنین ممکن است برای تسکین درد، کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزولون را به داخل تونل کارپال تزریق کند.
اگر بیماری زمینه ای باعث سندرم تونل کارپال شده باشد، اغلب می توان درمان کرد علائم سندرم تونل کارپال به شدت کاهش دهید.
در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی باشد، اما بیمار میتواند سایر روشهای درمانی را امتحان کند و در صورت موثر نبودن، جراحی کند.
گزینه های جراحی شامل آندوسکوپی و جراحی باز است. جراحی آندوسکوپی شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که به اعصاب فشار وارد می کند.
جراحی باز شامل باز کردن ناحیه با یک برش بزرگ است. درد را نمی توان با ورزش کردن ناحیه بیمار کاهش داد. اینها نمی توانند جایگزین درمان های دیگر شوند. در برخی موارد، متوسل شدن به ورزش می تواند علائم را بدتر کند، به خصوص اگر فشاری روی تونل کارپال وجود داشته باشد. این فشار علائم را بدتر می کند.
توصیه می شود که مچ دست در هنگام خواب در وضعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار وارده بر تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی مانند یوگا و کاردرمانی را می توان با سایر برنامه های معمولی ترکیب کرد.
پیشگیری از سندرم تونل کارپال:
راه های مختلفی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. همیشه موارد زیر را به خاطر بسپارید:
- هنگام انجام فعالیت هایی که به مچ دست فشار وارد می کند، بهتر است کمی استراحت کنید.
- محیط کار خود را طوری تنظیم کنید که کمترین فشار را به مفاصل وارد کند. تایپکنندهها باید صفحهکلید خود را طوری قرار دهند که مچهایشان هنگام کار روی آن فشار نیاورد.
- هنگام کار به وضعیت جسمانی خود توجه کنید. از خم شدن عضلات گردن و شانه خودداری کنید. این کار به تدریج تاثیر بسیار بدی روی مچ دست و دست خواهد داشت.
- مفاصل خود را ورزش دهید. این از ایجاد سندرم جلوگیری می کند.
- هنگام انجام فعالیت هایی مانند نوشتن و تایپ از نیروی صحیح استفاده کنید. به عبارت دیگر سعی کنید فشار زیادی به دست یا مچ وارد نکنید.
- از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد می کنند.
5 راه برای درمان سندرم تونل کارپال
احتمالاً هرگز به استخوان مچ دست فکر نکرده اید، مگر اینکه سندرم تونل کارپال شرایط دردناکی را تجربه کرده اید که با سوزش، درد و سفتی دست و مچ همراه بوده و گاهی درد به بازوها نیز منتقل می شود.
این سندرم به عنوان بیماری کارکنان پشت میز نشستن شناخته می شود، اما نشستن پشت کامپیوتر تنها دلیل آن نیست، متخصصان معتقدند معمولا ترکیبی از عواملی مانند وراثت، احتباس مایعات یا شرایطی مانند دیابت و آرتریت روماتوئید باعث ایجاد آن می شود.
خبر خوب این است که اغلب می توانید با رعایت این نکات از علائم دردناکی که به شما آسیب می زند اجتناب کنید.
1. به مچ دست خود استراحت دهید.
هنگام استفاده از آب سرد یا در حمام، با دستان خود کمی ملایم تر رفتار کنید: هر دست را به آرامی از مچ به سمت بالا و پایین خم کنید و برای چند دقیقه به هر طرف دراز کنید. سپس انگشتان خود را خم کرده و دراز کنید.
۲. کمتر فشار بیاورید
نکته: برای اینکه به درستی کار کند نیازی نیست صفحه کلید کامپیوتر را فشار دهید یا قلم خود را محکم بگیرید. لمس کردن صفحه کلید و قلم به آرامی به دستان شما کمک می کند تا آرام شوند.
3. روی وضعیت نشستن خود کار کنید.
به جلو افتادن روی صندلی می تواند به مچ دست و دست شما فشار بیاورد. در اینجا چهار باید و نباید از زبان استادیار فیزیوتراپی در دانشگاه علوم فیلادلفیا برای نشستن پشت میز آورده شده است:
مشق شب: پاهای خود را صاف روی زمین نگه دارید و چشمان خود را با صفحه کامپیوتر همسطح نگه دارید. اگر میز و صندلی بلندی دارید، از زیرپایی برای صاف نگه داشتن پاها استفاده کنید.
مشق شب: اطمینان حاصل کنید که صندلی شما از انحنای کمر شما محافظت می کند.
مشق شب: با قدم زدن در محل کار، 60 دقیقه استراحت منظم به خود بدهید، ایستادن وضعیت شما را بهبود می بخشد.
نباید: پاهای خود را بلند یا روی هم نگذارید. برای کاهش تنش در مچ پا، زانو و باسن، آنها را در زاویه 90 درجه نگه دارید.
4. دستان خود را گرم نگه دارید.
ماندن در اتاق سرد باعث سردی دست ها می شود که منجر به درد می شود. اگر نمی توانید دما را کنترل کنید، یک جفت دستکش بپوشید، ممکن است در ابتدا احمقانه به نظر برسد، اما بعداً دستان شما قدردان شما خواهند بود.
5. تمرینات یوگا را انجام دهید.
هر ورزش قدرتی برای مفاصل عالی است و یوگا به ویژه به دلیل تسکین درد و انعطاف پذیری مچ دست معروف شده است. تمرینات یوگا را برای تسکین درد برای افزایش تحرک امتحان کنید.
Discussion about this post